HEARTBROKEN
Mijn allerliefste Steve, 1 jaar geleden -het lijkt wel gister- ontbeten we samen (niet wetende voor de laatste keer ooit). Ik ging alvast naar het strand om foto’s voor de site te maken en jij een uurtje met een vriend tennissen. Daarna zou je samen met Dyl, die nog lag te slapen, naar het strand komen. Op de beelden van het hotel, liep je snel en energiek -jouw typische loopje- naar de uitgang, niets aan de hand. Het volgende moment zagen we jou -totaal onverwachts en zonder afscheid- onder een wit laken liggen; een kotsmisselijkmakende nachtmerrie (wat we allemaal hebben gezien en meegemaakt, waanzin).
Dié dinsdagochtend -30 juli 2019 in Spanje- ons leven en onze 3-eenheid in één klap weg.
We hebben inmiddels bijna alle ‘eerste keren’ gehad, maar ik weet zeker dat het ondraaglijke verdriet, de hartverscheurende pijn en het vreselijke gemis de tweede, derde, tiende en tigste keer echt niet minder wordt.
Voor ons blijft het niet te bevatten en we verwachten je eigenlijk gewoon nog elk moment weer thuis.
Wat mis je veel Steve en wat missen wij jou, ons leven, gewoon 24/7 alles! Love you ?
Foto: 30 juli 2017 – Birdkey, Sarasota, Florida
